شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خوش خبر باشی ای نسیم شمال
که به ما می‌رسد زمان وصال
«حافظ»

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – مردانگى منوچهر و سپاه او در جنگ با تور

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – گرفتن شاه هاماوران كاوس را

شاهنامه فردوسی – رفتن كنيزكان رودابه به ديدن زال زر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبله مرغان

(~. مُ) (اِمر.) مرضی است شایع میان انسان و طیور.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.