شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

این چه عیب است کز آن عیب خلل خواهد بود
ور بود نیز چه شد مردم بی‌عیب کجاست
«حافظ»

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

مقدمه شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبکی

(بَ) (ص نسب.)
۱- مایع، روان.
۲- کنایه از: بی دوام و نامطمئن.
۳- پرآب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.