شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا قیامت می دهد گرمی به دنیا آتشم
آفتاب روشنم نسبت مکن با آتشم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبکند

(کَ) (اِمر.)
۱- آبگیر.
۲- گودال.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.