شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

انتظار قتل، نامردی است در آیین عشق
خون خود چون کوهکن مردانه می‌ریزیم ما
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – گرفتن سهراب دژ سپيد را‏

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبکانه

(نِ) (اِمر.) نک آفگانه.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.