شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر طلب کنی از جان عشق و دردمندی را
عشق را هنر یابی درد را دوا بینی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – پرسيدن همسر مهراب از دستان ويژگيهاى او را

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یوسف آرا

(سُ) (ص فا.) بسیار زیباتر از یوسف، که در زیبایی آرایش دهنده یوسف باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.