شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - کنون که بر کف گل جام باده صاف است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

من جلوهٔ شباب ندیدم به عمر خویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده‌ام
«رهی معیری»

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

شاهنامه فردوسی – فرستادن سر سلم را به نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یلوه

(یَ وِ) (اِ.) مرغ کوچکی که می‌گویند در اثر باران به وجود می‌آید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.