شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

خواجه دانست که من عاشقم و هیچ نگفت
حافظ ار نیز بداند که چنینم چه شود
«حافظ»

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یکه خوردن

(~. خُ دَ) (مص ل.) (عا.) جا خوردن، متحیر و متعجب شدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.