شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - تاختن سهراب بر سپاه كاوس

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

اي دل مرا ديوانه کردي، خوب کردي
با عالمم بيگانه کردي، خوب کردي
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یکره

(~. رَ)
۱- (ق.) یک بار، یک دفعه.
۲- (ص.) بی ریا، صادق.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.