شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - پيغام كاوس به زال و رستم

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم
«حافظ»

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – پيروزى فريدون بر ضحاك و دست يافتن بر گنجهاى آن

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – آفرینش کیهان

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آبستن

(بِ تَ) (ص.) = آبستان:
۱- حامله، باردار.
۲- پنهان، پوشیده. ؛~شب ~ است (کن.) وقوع حوادث تازه محتمل است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.