شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نرگس مست نوازش کن مردم دارش
خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد
«حافظ»

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

شاهنامه فردوسی – پيغام فرستادن كاوس به نزديك قيصر روم و افراسياب‏

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن جشن سده

شاهنامه فردوسی – كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یک تنه

(~. تَ نِ) (ق.) تنها به تنهایی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.