شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - اندر زادن فريدون

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گفته بودی کی بمیری پیش من تعجیل چیست
خوش تقاضا می‌کنی پیش تقاضا میرمت
«حافظ»

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – بنياد نهادن اين نامه

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یقه سفید

(~. س) [ تر - فا ] (ص مر.)
۱- (عا.) کارمند دفتری یا دارای شغلی که مستلزم آلودگی دست و لباس نیست.
۲- (عا.) کسی که دستش به دهانش می‌رسد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.