شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر نیارم بر زبان از غیر حرفی چون کنم
تا به حرف ای دلبر نامهربان آرم تو را
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – آمدن رستم به نخجيرگاه‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یشمی

(یَ) (ص.) رنگ سبز تند، به رنگ یشم.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.