شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چنان ز خاطر اهل جهان فراموشیم
که سیل نیز نگیرد سراغ خانه ما
«رهی معیری»

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن رستم به نزد شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یر به یر شدن

(ی. ب. ی. شُ دَ) (مص ل.) بی حساب شدن، نه بدهکار بودن و نه طلبکار بودن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.