شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم
«حافظ»

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یدک

(یَ دَ) [ تر. ] (اِ.)
۱- اسب زین کرده بدون سوار که پیشاپیش موکب پادشاهان و امرا حرکت می‌دادند.
۲- ابزار یا اسباب که ذخیره نگه دارند تا آن را به جای تباه شده آن نهند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.