شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

طی نگشته روزگار کودکی پیری رسید
از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

شاهنامه فردوسی – گرفتن رستم رخش را

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – راى زدن رودابه با كنيزكان

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یتیم

(یَ) [ ع. ] (ص.)
۱- کودک پدر مرده.
۲- هر چیز منحصر به فرد و بی همتا.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.