شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

مه روشن میان اختران پنهان نمی‌ماند
میان شاخه‌های گل مشو پنهان که پیدایی
«رهی معیری»

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – خوان ششم جنگ رستم و ارژنگ ديو

شاهنامه فردوسی – راى زدن رستم با كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج بسوى پدر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاور

(~.) (اِ.) درجه نظامی که سابقاً در ارتش معمول بود و به جای آن سرگرد برگزیده شد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.