شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است
«حافظ»

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – به زن خواستن كاوس سودابه دختر شاه هاماوران را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاس

(اِ.) درختچه‌ای زینتی از تیره زیتونیان با گل‌های معطر و سفید.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.