شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - اندرز كردن منوچهر پسرش را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

آنقدر بنشین که برخیزد غبار از خاطرم
پای تا سر ناز من هنگام رفتن نیست نیست
«رهی معیری»

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن زال نزديك سام نمودن چگونگى كار

شاهنامه فردوسی – رزم افراسياب با نوذر ديگر بار

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – دلخوشى دادن سام سيندخت را

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاردانقلی

(قُ) [ تر. ] (اِ.) (عا.) آدم ناشناس، کسی که هویت او مجهول باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.