شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - تاختن سهراب بر سپاه كاوس

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

جلوه برق شتابنده بود جلوه عمر
مگذر از باده مستانه که شب در گذر است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن شماساس و خزروان به زابلستان

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – بخش كردن فريدون جهان را بر پسران

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

یاد دادن

(دَ) (مص م.) آموختن، آموزاندن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.