شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

راز کونین به میخانه شود زان روشن
که فتاده‌است به جام از رخ ساقی پرتو
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

شاهنامه فردوسی – اندر زادن فريدون

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن زال به نزد مهراب كابلى

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب سیاه

(بِ) (اِمر.)
۱- نوعی بیماری چشمی که باعث تیرگی و نابینایی چشم می‌شود.
۲- حادثه.
۳- مداد، مرکب.
۴- آبی که تیره و رنگ آن تیره باشد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.