شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

عاشق از تشویش دنیا و غم دین فارغ است
هر که از سر بگذرد از فکر بالین فارغ است
«رهی معیری»

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

شاهنامه فردوسی – پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

شاهنامه فردوسی – هفت خوان رستم

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب چشی

(بْ. چِ یا چَ)(حامص. اِمر.) غذایی که نخستین بار در حدود شش ماهگی به کودک دهند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.