شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چشم خمار آلودت از سر برد هوشم
مستم به يک پيمانه کردي، خوب کردي
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – پادشاهی كيومرث

شاهنامه فردوسی – درمان كردن ضحاك

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب پا

(اِفا.) میرآب، کسی که در تقسیم آب نظارت کند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.