شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

برنیامد از تمنای لبت کامم هنوز
بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز
«حافظ»

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – گرفتار شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – خوان دوم يافتن رستم چشمه آب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

آب انگور

(بِ اَ) (اِمر.)
۱- فشرده انگور.
۲- شراب، باده.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.