شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چون به پایان نرسد محنت هجر از شب وصلم
کاش از مرگ به پایان رسدم روز جدایی
«هاتف اصفهانی»

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – آگه شدن منوچهر از كار سام و زال زر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گیلو

(اِ.) = گیلوئی: قسمت فاصله بین طاق عمارت و دیوار که بر آن نقاشی و گچ بری کنند و آن به منزله گلوی طاق و سقف است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.