شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

رسان به دامن صحرای بیخودی خود را
که خانه دیدهٔ مورست در شب مهتاب
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

شاهنامه فردوسی – راى زدن زال با موبدان در كار رودابه

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – ستايش سلطان محمود

شاهنامه فردوسی – باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – جنگ رستم با افراسياب

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوشزد

(زَ) (اِمص.) یادآوری، تذکر دادن، خاطرنشان ساختن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.