شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - پرسيدن سهراب نام سرداران ايران را از هجير

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گرمی دلها بود از ناله جانسوز من
خندهٔ گلها بود از گریهٔ مستانه‌ام
«رهی معیری»

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن كاوس با رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – سير نشدن ضحاك از جستجوى

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون جندل را به يمن

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – خواليگرى كردن ابليس

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گوش گرفتن

(گِ رِ تَ)(مص م.)(عا.)
۱- گوش دادن، توجه کردن.
۲- پند کسی را پذیرفتن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.