شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید
شرمنده ره روی که عمل بر مجاز کرد
«حافظ»

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

شاهنامه فردوسی – آغاز داستان سهراب‏

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – راى زدن سام با موبدان بر كار زال

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گورن

(رَ) (اِ.) [ تر - جغتابی ]
۱- حلقه‌ای که لشکری در گرد چیزی تشکیل دهد.
۲- نوعی اردوگاه که به وسیله گردونه‌هایی - که به شکل دایره تنظیم کنند - سنگربندی شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.