شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - بند كردن فريدون ضحاك را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند
ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی
«حافظ»

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى دادن سام زال را

شاهنامه فردوسی – رفتن پسران فريدون نزد شاه يمن

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – پيروز نامه منوچهر نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گودنشین

(گُ. نِ) (ص.)دارای محل سکونت در یک گود. کنایه از: آدم‌های مفلس و بی خانه.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.