شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نالم به دل چو نای من اندر حصار نای
پستی گرفت همت من زین بلند جای
«ناصر خسرو»

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – كشته شدن ايرج بر دست برادران‏

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

شاهنامه فردوسی – نامگذارى رستم

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گواس

(گُ) (اِ.) طرز، روش. گواش و گواسه و گواشه و کواس نیز گویند.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.