شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - بازگشتن زال به زابلستان

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چندان که زدم لاف کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
«حافظ»

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

شاهنامه فردوسی – خوان هفتم كشتن رستم ديو سپيد را

شاهنامه فردوسی – آبادانى و آرامش شهرها هنگام پادشاهى هوشنگ

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن رستم

شاهنامه فردوسی – جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

شاهنامه فردوسی – ستایش خرد

شاهنامه فردوسی – آشتى خواستن پشنگ از كى‏ قباد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گنگلاج

(گُ گُ) (ص.) کسی که زبانش هنگام حرف زدن می‌گیرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.