شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - سحر بلبل حکایت با صبا کرد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
«حافظ»

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – جنگ كاوس با شاه مازندران

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

شاهنامه فردوسی – پادشاهى ضحاك هزار سال بود

شاهنامه فردوسی – رفتن سام به جنگ مهراب

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گنجشک روزی

(~.) (ص.) کنایه از شخص بینوا، کم درآمد یا بی نصیب از نعمت‌های مادی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.