شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی
«حافظ»

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – رسيدن سهراب به دژ سپيد

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آمدن تهمينه دختر شاه سمنگان به نزد رستم‏‏‏

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گلیز

(گِ) (اِ.) آب دهان، آب لزجی که از دهان انسان یا حیوان بیرون می‌ریزد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.