شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

نه پشت پای بر اندیشه می‌توانم زد
نه این درخت غم از ریشه می‌توانم زد
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

شاهنامه فردوسی – كشته شدن اغريرث به دست برادر

شاهنامه فردوسی – رفتن هوشنگ و گيومرت به جنگ ديو سياه

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – رفتن ايرج به نزد برادران

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – نامه نوشتن كاوس نزديك شاه مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گلزار

(~.) (اِمر.)
۱- نام لحنی در موسیقی.
۲- جای گل بسیار.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.