شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

دلم از داغ او گداخت رهی
لاله داغدیده را مانم
«رهی معیری»

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – خوان سوم جنگ رستم با اژدها

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – اندرز كردن منوچهر پسرش را

شاهنامه فردوسی – پاسخ شاه مازندران به كاوس

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گلبول

(گُ لُ) [ فر. ] (اِ.) یاخته‌های بسیار کوچک و کروی شکل که در خون پیدا می‌شود و بر دو قسم است گلبول سفید و گلبول قرمز.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.