شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

شاید به گرد قافلهٔ بیخودان رسم
ای پیر دیر، همتی امداد کن مرا
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

شاهنامه فردوسی – پادشاهى فريدون پانصد سال بود

شاهنامه فردوسی – داستان ابو منصور بن محمد

شاهنامه فردوسی – آراستن كاوس گيتى را‏

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن زال از مرگ نوذر

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

مقدمه شاهنامه فردوسی

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گل آرایی

(~.) (حامص.) هنر ترکیب و تنظیم گل و متفرعات آن از قبیل برگ و شاخه در گلدان به کمک عناصر و عواملی از قبیل سنگ ریزه و کنده درخت و امثال آن به نحو متناسب.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.