شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - آگاه شدن منوچهر از كار زال و رودابه‏

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
«حافظ»

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن زال موبدان را

شاهنامه فردوسی – فرستادن فريدون منوچهر را به جنگ تور و سلم

شاهنامه فردوسی – رزم كردن رستم با سه شاه و رها شدن كاوس از بند

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با تورانيان‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن سيامك بر دست ديو

شاهنامه فردوسی – پادشاهى منوچهر صد و بيست سال بود

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گشاده

دست (~. دَ) (ص مر.) بخشنده، جوانمرد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.