شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زاهد خام که انکار می و جام کند
پخته گردد چو نظر بر می خام اندازد
«حافظ»

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – آمدن زال با نامه سام نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – داستان جنگ هفت گردان‏

شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گس

(گَ) (ص.) (عا.) مزه‌ای که دهان را می‌بندد.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.