شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - جنگ نوذر با افراسياب سديگر بار

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

زبان کلک تو حافظ چه شکر آن گوید
که گفته سخنت می‌برند دست به دست
«حافظ»

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

شاهنامه فردوسی – ستایش پیامبر

شاهنامه فردوسی – كیكاوس

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – اندر خواب ديدن ضحاك فريدون را

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گزیدن

(گُ دَ) (مص م.)
۱- پسند کردن، انتخاب کردن.
۲- جدا کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.