شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - جمالت آفتاب هر نظر باد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

گر جان بدهد سنگ سیه لعل نگردد
با طینت اصلی چه کند بدگهر افتاد
«حافظ»

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با پدرش

شاهنامه فردوسی – خوان پنجم گرفتار شدن اولاد به دست رستم

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – پيام فرستادن پسران نزد فريدون

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گزلک

(گِ لِ) [ تر. ] (اِ.) نک گزلیک.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.