شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بوي غرور مي‌وزد از باغ خاطرم
يارب مباد قسمت اين باغ خرمي
«پژمان بختياري»

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

شاهنامه فردوسی – رفتن زال به رسولى نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آفرینش مردم

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – فراهم آوردن شاهنامه

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گزاییدن

(گَ دَ) (مص م.) گزیدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.