شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - پاسخ دادن شاه يمن جندل را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

می یابم از خود حسرتی باز از فراق کیست این
آماده ی صد گریه ام از اشتیاق کیست این
«وحشی بافقی»

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

شاهنامه فردوسی – كشته يافتن ويسه پسر خود را

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به ايران زمين

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – شكيبايى ايرج و برترى عقلش

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

شاهنامه فردوسی – آفرینش ماه

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گریز زدن

(~. زَ دَ)(مص ل.)۱ - هنگام نوشتن یا سخن گفتن از مطلبی به مطلب دیگر پرداختن.
۲- فرار کردن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.