شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

صفای باده روشن ز جوش سینه اوست
تو چاره ساز خودی آسمان چه خواهد کرد؟
«رهی معیری»

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

شاهنامه فردوسی – گرفتن قارن دژ الانان را

شاهنامه فردوسی – رزم بارمان و قباد و كشته شدن قباد

شاهنامه فردوسی – رفتن كى‏ كاوس به مازندران

شاهنامه فردوسی – بازگشتن كنيزكان به نزد رودابه

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن سلم و تور از منوچهر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گرمابه

(گَ بِ) (اِمر.) حمام، به ویژه حمام عمومی.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.