شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بیخودی همچو چشم قربانی
کرده آسوده از اراده مرا
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

شاهنامه فردوسی – داستان دقیقی سخن سرای

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن سيندخت از كار رودابه

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن مهراب بر سيندخت

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – آمدن كى ‏قباد به استخر پارس

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن دختر ايرج‏‏

شاهنامه فردوسی – پيغام كاوس به زال و رستم

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گردپا

(~.) (اِ.) = گردپای: پیرامون تخت، جای نشستن. ؛ ~ نشستن: مربع نشستن، چهار زانو نشستن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.