شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

شاهنامه فردوسی - باز آمدن كاوس به ايران زمين و گسى كردن رستم را

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

چون خاک در هوای تو از پا فتاده‌ام
چون اشک در قفای تو با سر دویده‌ام
«رهی معیری»

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر مردن فريدون

شاهنامه فردوسی – رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس

شاهنامه فردوسی – خشم گرفتن كاوس بر رستم‏‏

شاهنامه فردوسی – فرستادن افراسياب بارمان و هومان را به نزديك سهراب‏

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – گريختن سلم و كشته شدن او به دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – پيغام سلم و تور به نزديك فريدون

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گرد برخاستن

(~. بَ تَ) (مص ل.)
۱- گرد بلند شدن، غبار برآمدن.
۲- به نهایت ویران شدن.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.