شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت
«حافظ»

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

شاهنامه فردوسی – پاسخ نامه سام از منوچهر

شاهنامه فردوسی – پادشاهى جمشيد هفت سد سال بود

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن مهراب از كار دخترش

شاهنامه فردوسی – زادن سهراب از مادرش تهمينه‏

شاهنامه فردوسی – آمدن افراسياب به نزديك پدر خود

شاهنامه فردوسی – نامه كاوس به رستم و خواندن او از زابلستان‏‏

شاهنامه فردوسی – كشته شدن تور بر دست منوچهر

شاهنامه فردوسی – گفتار اندر زادن زال

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گربز

(گُ بُ) (ص.) زیرک، حیله گر.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.