شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

عشق از ره تکلیف به دل پـــا نگذارد
سیلاب نپرسد که در خانه کدام است
«صائب تبریزی»

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

شاهنامه فردوسی – رزم سهراب با گردآفريد

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – تاخت كردن منوچهر بر سپاه تور

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن فريدون پسران را

شاهنامه فردوسی – آگاه شدن پشنگ از مرگ منوچهر

شاهنامه فردوسی – رفتن فريدون به جنگ ضحاك

شاهنامه فردوسی – كشتن رستم ژنده‏ رزم را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به نزد منوچهر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گران جان

(~.) (ص مر.)
۱- سخت جان.
۲- پست، دون.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.