شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بر تخت جم که تاجش معراج آسمان است
همت نگر که موری با آن حقارت آمد
«حافظ»

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

شاهنامه فردوسی – پادشاهى نوذر

شاهنامه فردوسی – آگاهى يافتن فريدون از كشته شدن ايرج‏

شاهنامه فردوسی – پادشاهى طهمورث ديوبند سى سال بود

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – ديدن فريدون دختران جمشيد را

شاهنامه فردوسی – پند دادن زال كاوس را

شاهنامه فردوسی – كشته شدن نوذر به دست افراسياب

شاهنامه فردوسی – خواب ديدن سام از چگونگى كار پسر

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گاوآب

(اِمر.) جُلبک.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.