شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

بلاگردان جان و تن دعای مستمندان است
که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد
«حافظ»

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

شاهنامه فردوسی – لشكر كشيدن زال سوى افراسياب

شاهنامه فردوسی – رزم رستم با سهراب

شاهنامه فردوسی – باز آوردن رستم كاوس را

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به نزديك سام

شاهنامه فردوسی – خوان چهارم كشتن زنى جادو را

شاهنامه فردوسی – آفرینش آفتاب

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گامبو

(ص.) (عا.) دارای اندام درشت و چاق و بدقواره.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.