شاهنامه فردوسی – آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

آوردن رستم كی‏قباد را از كوه البرز

برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال‏

برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه‏

ابر كى‏قباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى‏

بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بى‏گه از تاختن نغنوى‏

بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند

كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس‏

تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت‏

دیوان حافظ - دارم امید عاطفتی از جناب دوست

آوردن رستم كى‏قباد را از كوه البرز, اشعار شاهنامه, اشعار فردوسی, رستم, شاهنامه, شعر, شعر پارسی, شعر فارسی, شعر فردوسی, فردوسی, کیقباد

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان
معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای
«حافظ»

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

شاهنامه فردوسی – پادشاهى زوطهماسپ

شاهنامه فردوسی – داستان فريدون با كارگزار ضحاك

شاهنامه فردوسی – داستان ضحاك با كاوه آهنگر

شاهنامه فردوسی – رشك بردن سلم بر ايرج

شاهنامه فردوسی – پادشاهى هوشنگ چهل سال بود

شاهنامه فردوسی – رسيدن سام و دستان به كابل

شاهنامه فردوسی – رزم كاوس با شاه هاماوران

شاهنامه فردوسی – رسيدن زال به يارى مهراب

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

گاباره

(رِ) (اِمر.)
۱- گله گاو.
۲- غار، شکاف. گاپاره نیز به این معنی است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.