آوردن رستم كیقباد را از كوه البرز
برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال
برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه
ابر كىقباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى
بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بىگه از تاختن نغنوى
بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند
كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس
تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت
چون صبا مجموعه گل را به آب لطف شست
کجدلم خوان گر نظر بر صفحه دفتر کنم
«حافظ»
(خَ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ آخر؛ دیگران.
(خَ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ آخر؛ بازپسینان، پسینیان.
(سُ یا سَ مِ) (اِ.) بوزه ؛ شرابی که از برنج، ارزن، ذرت یا جو بگیرند.
(شُ یا شَ مِ) (اِ.) آخسمه.
(اِ.)
۱- عنصر.
۲- هیولی.
۳- ضد، مخالف.
(اِ.) جِ آخشیج ؛ عناصر چهارگانه.
(اِ.) نک آخشیج.
(خُ) [ په. ] (اِ.)=آخر:۱ - طویله، اصطبل.
۲- حوضچه.
(~. خُ) (ص مر.) کم روزی، بی بضاعت.
(~. سَ) (اِمر.)
۱- آخوری که در آن کاه و علف نباشد.
۲- سنگاب، آبشخور ساخته شده از سنگ برای چهارپایان اهلی.
(~. چَ) (ص مر.) کسی که در رفاه و نعمت باشد، بسیاری مال.
(ص. اِ.)
۱- ملا، معلم مکتب خانه.
۲- پیشوای مذهبی.
(حامص.) (عا.) توسل به حیله‌های شرعی.
(دَ) (اِ.)
۱- حشره‌ای سبز رنگ مانند ملخ با پاهای دراز، سر بزرگ و دو جفت بال که خود را به شکل شاخه‌های کوچک درختان درمی آورد و حشرات مضر برای کشاورزی را می‌خورد.
۲- مجازاً آخوند حقیر یا کم سواد را ...
[ ع. ] جِ ادب ؛ رسوم، عادات.
[ تر. ] (اِ.) همنام، هم اسم.
[ از انگ. ] (اِ.) نوعی صمغ برگرفته از نام اولین سازنده آن در ایران (انگلیسی زبانی به نام آدامز) که آن را معطر و خوش طعم می‌کنند و می‌جوند، سقز جویدنی، قندران.
(اِ.) خشکی میان دریا، جزیره.
(دَ)
۱- (ص.) خوب، نیکو.
۲- (اِ.) تل، پشته.
(دَ) [ ع. ] (ص.) باد خایه، دبه خایه، غر.
